In het teken van generationeel trauma gaat het wat mij betreft nog een paar generaties verder terug. Ik beeld me de zwangerschappen van mijn oma’s in. Ze waren letterlijk ‘het huis van het kind tot aan de geboorte’ en dan werd er plaatsgemaakt voor het volgende kind. Er was een tijd waarin veel kinderen hebben een vorm van sociale zekerheid was. Deze vrouwen droegen een baby op de rug, een andere in de buik en nog een kind aan de hand.
Je hebt niet door dat het gebeurt. Net zoals de manier waarop een kikker gekookt wordt. Stop je hem in een pan met heet water, dan springt hij eruit. Zet je een pan met koud water op het vuur, dan blijft de kikker zitten. Door de langzame verandering van de temperatuur wordt de kikker langzaam gekookt.
Ik sluit het Word-document en plof in de zetel. Mijn eerste avond als single mom. Ik laat alles bezinken en vrijwel meteen speelt de film van afgelopen jaren zich af. Ik besefte voor het eerst dat ik de verkeerde afslag nam bij de splitsing in 2012. Ik nam de afslag van de ander, niet de mijne. Ik ging voor een leven van bewijzen, overleven, beschermen, verdedigen, uitbarsten, smeken, huilen onder de douche, zelfpijniging, letterlijk en figuurlijk. Ik wilde zó hard gezien en aanvaard worden door mijn man, dat ik mezelf voorbij bleef lopen.
Ik wens het je zo hard toe, de zoektocht naar jezelf, je generationele geschiedenis, je pijnpunten, ik wens dat je je kwaliteiten zelf kunt inzien en in de verf durft te zetten, want die zijn er. Ik wens dat je je ook waagt aan de reis naar jezelf. Ik wens je de prijzenpot zo hard toe. Het is heerlijk om ongegeneerd jezelf te zijn. Het is bevrijdender dan scheiden van mij.
Waarom schreef ik in godsnaam dit boek?
Omarmen van ons vrouwelijk potentieel, het ten volle benutten zodat iedereen die zich vrouw voelt zekerder in haar schoenen kan staan. Dat is niet iets wat we verdienen als vrouw. Dat is ons recht. En toch zijn er redenen die ervoor zorgen dat we dat niet doen, of misschien half doen. We geven ons recht op zodat we ergens bij kunnen horen. Om aanvaard te worden. Om liefde te krijgen, vaak van een partner. We gaan gegeneerd door het leven, want als we teveel onszelf zijn dan schrikken we misschien af.
In dit boek houd ik een pleidooi gericht aan alle vrouwen om op zoek te gaan naar onszelf. Onze kern. Het is een boek voor iedereen die moe is van het lopen en nu tijd wil nemen om stil te staan.
Fatima Llouh
Over mij
Ik ben Fatima en ik draag mijn voornaam met veel trots. Llouh is mijn achternaam, die draag ik met dubbel zoveel trots. Mama van 2 hartendiefjes.
Dochter van sterke ouders.
Kleindochter van ijzersterke grootouders.
Ik ben opgeleid als vroedvrouw en heb 5 jaar gewerkt op de verloskamer. Daarna ging ik naar de marketingsector en daar ben ik nu nog steeds. Vandaag ben ik communicatiestratege bij het mooiste bureau van het land: LDV United.
Wat de eerste lezers al vonden
Ba’da fatima is sowieso baas. Ook al heb ik dat boek nog niet gelezen.
Kusjesss, very proud of you sister
Sarah
Justo vestibulum risus imperdiet conse ctetur conse ctetur pretium urna augue etiam risus acc um san volutpat urna, eusem per enim, est aliquam laoet urna fringilla viverra.
Samira
Justo vestibulum risus imperdiet conse ctetur conse ctetur pretium urna augue etiam risus acc um san volutpat urna, eusem per enim, est aliquam laoet urna fringilla viverra.
Fetoush
Justo vestibulum risus imperdiet conse ctetur conse ctetur pretium urna augue etiam risus acc um san volutpat urna, eusem per enim, est aliquam laoet urna fringilla viverra.
